Miasto Wisła - oficjalna strona

Pochodził z wielodzietnej rodziny z Głębiec z przysiółka Polenica. Był najstarszym z siedmiorga rodzeństwa. W 1893 r. ożenił się z Zuzanną Górniok z Mrózkowego. Z małżeństwa tego urodziło się dziewięcioro dzieci, z czego dwoje zmarło zaraz po urodzeniu.

Jan Raszka posiadał wyjątkową umiejętność pomnażania swojego majątku. Z biegiem lat zgromadził spory majątek w postaci 99 hektarów gruntu, z czego 27 hektarów stanowiły lasu. Skupując ziemię starał się o skomasowanie jej w jedną całość. Wyjątek stanowił las na Jarzębatej i Bucieryszce. Początkowo mieszkał w Dziechcince [ nr domu 80 i 81 ] a w późniejszym okresie w Jeruzalemie pod nr 603.

Prowadząc tak wielkie gospodarstwo, starał się wprowadzać nowoczesne metody stosowane w rolnictwie. I tak: na gruncie w Jeruzalemie zastosował na stromym stoku uprawę tarasową, chroniąc w ten sposób glebę przed osuwaniem. Natomiast podmokły teren w Półdzielnicach zdrenował i w ten sposób osuszył, co umożliwiło wykonywanie niezbędnych prac rolnych. Był ponadto wielkim propagatorem sadownictwa, sam posiadał spory sad w którym hodował różne odmiany jabłoni uzyskując je przy pomocy szczepień. Wiedzę tę przekazał jedynemu synowi Janowi, któremu z czasem nadano przydomek Miczurin [Miczurin znany hodowca i sadownik radziecki 1885 – 1935 ].

Jego jednak największą pasją była praca związana z budową tzw. perpetki. Czym miała być owa perpetka? Miała być hipotetyczną maszyną, która raz uruchomiona wykonywałaby pracę w nieskończoność – po prostu poszukiwaną od stuleci perpetuum mobile. W tym celu wybudował w Dziechcince niewielki tartak i sporą stodołę do której na okres zimy przenoszono elementy tego wehikułu. Ponadto zatrudnił stolarzy, którzy wykonywali z drewna części do budowy tej maszyny. Ponieważ jednak konstrukcja perpetki okazała się dosyć skomplikowana, Jan Raszka postanowił sprowadzić i zatrudnić prof. Mirowskiego, który dokonywał skomplikowanych obliczeń. Jak przekazała mi nieżyjąca już dziś córka Jana Raszki – Helena Czyż, prowadził On korespondencję z amerykańskim wynalazcą – Edisonem, który twierdził iż zakładana zasada działania perpetuum mobile jest niemożliwa, nie dowierzał jednak słowom uczonego i prace kontynuował.

Jan Raszka to wyjątkowy patriota, kiedy w styczniu 1919 r. Czesi napadli na Śląsk Cieszyński, Raszka przeprowadził się z Dziechcinki do zakupionego budynku po drugiej stronie rzeki Wisły (tzw. szmidowice), który to teren należał do Polski jako że granica między Polską a Czechami na terenie Wisły przebiegała wzdłuż rzeki.

Wielkim wyrazem patriotyzmu było przekazanie nieodpłatnie przez Raszkę Gminie Wisła gruntu na Oazie o powierzchni 3 000 m kw. pod mający powstać Park Wolności wraz z pomnikiem Naczelnika - Józefa Piłsudskiego w 10-tą rocznicę zwycięskiej bitwy nad Wisłą. Niestety pomysł ten nie doczekał się realizacji, wybudowano jedynie postument pod zaprojektowany już pomnik Marszałka o wymiarach 4 x 4 x 3 m. Jan Raszka to również społecznik, pełnił różne funkcje w władzach gminy w latach 1898 -1922.

Ten wielki gospodarz, wybudował ponadto sklep Bazar na Oazie oraz prowadził ręczną stację benzynową naprzeciwko swego sklepu, był również współwłaścicielem tartaku na Nowej Osadzie. Jan Raszka to wielki, niespokojny umysł, wzorowy, postępowy gospodarz, zdolny handlowiec, działacz społeczny, godny syn wiślańskiej ziemi. Zmarł nagle 30.03.1932 r