Miasto Wisła - oficjalna strona

W dniach 15 do 17 listopada 2021 roku 43 uczniów  klas 5, 6, 7 i 8 Szkoły Podstawowej nr 1 im. Pawła Stalmacha w Wiśle wraz z 3 opiekunkami (paniami Aleksandrą Barbuletis-Bolek, Jolantą Leśnik i Justyną Szołtys) wyruszyło na wycieczkę „Szlakiem Piastowskim”, która okazała się niezapomnianym przeżyciem możliwym do realizacji dzięki dofinansowaniu MEN w ramach przedsięwzięcia pn. „Poznaj Polskę”. Wycieczkę zaczęliśmy od odwiedzin w Kolegiacie pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kruszwicy. Tę perełkę stylu romańskiego, datowaną na połowę XI wieku, zbudowaną na planie krzyża łacińskiego wzniesiono na skarpie, po wschodniej stronie osławionego i tajemniczego jeziora Gopła, naprzeciw pola, gdzie – według podania – znajdowała się chata legendarnego Piasta. Tuż obok dumnie pręży się Mysia Wieża – ozdoba miasta, które według podań było legendarną stolicą państwa Polan, zlokalizowaną na znajdującym się tam w czasach rzymskich bursztynowym szlaku. Historycy do dziś nie są pewni, czy rzeczywiście w tej słynnej wieży myszy zjadły niejakiego Popiela – protoplastę Piastów. Fakt, że park zamkowy zdobią drewniane rzeźby, a wśród nich jedna –  myszy, być może tej Popielożerczyni? To, czego historycy dowodzą, stanowi fakt, że Mysia Wieża jest pozostałością po zbudowanym w czasach króla Kazimierza Wielkiego zamku gotyckim, będącym warownią na pograniczu krzyżacko-polskim.

Kolejno pojechaliśmy do Strzelna. Na wzgórzu św. Wojciecha, w kompleksie budynków związanych z klasztorem norbertanek zlokalizowano Kościół Świętej Trójcy i Najświętszej Marii Panny. W kościele tym znajduje się ponad 650 relikwii, co wprawiło nas w osłupienie! Następnie przeszliśmy do Rotundy Św. Prokopa, która stoi dosłownie tuż obok. To romańska budowla, należąca do jednych z najstarszych i największych świątyń romańskich pochodzących jeszcze z XII wieku. Nasz niesamowity przewodnik, pan Damian Rybak (redaktor portalu dziedzictworegionu.pl, fotoreporter) opowiadał o wizytach koronowanych głów – od Łokietka po Jagiełłę, Biblii Pauperum, biforium – a my słuchaliśmy jak zaczarowani.

Drugi dzień na „Szlaku  Piastowskim” odznaczał się bodajże najważniejszymi punktami programu. Z ogromnym podekscytowaniem i nieskłamanym zaciekaniem zmierzaliśmy do rezerwatu archeologicznego w Biskupinie, jednego z największych w Europie, uznanego dzięki swojej wyjątkowości dla dziedzictwa kulturowego Polski za Pomnik Historii. Jak opowiedziały nam wspaniałe przewodniczki, rezerwat obejmuje ponad 38 ha z licznymi śladami osadnictwa od epoki kamienia po wczesne średniowiecze. Oczywiście największe wrażenie wywarła na nas osada obronna z przełomu epok brązu i żelaza zlokalizowana na półwyspie Jeziora Biskupińskiego. Ale wykopaliska na brzegach jeziora przyniosły jeszcze bardziej zdumiewające odkrycia takie jak rekonstrukcja osady społeczności zbieraczo-łowieckiej sprzed ponad 10000 lat! Naprawdę niesamowitym przeżyciem było podziwianie tego miejsca, którego historia zafascynowała uczniów od pierwszej lekcji poświęconej osadzie w Biskupinie. Teraz mogli zobaczyć ją nie tylko w podręczniku, ale i w rzeczywistości. Efekt piorunujący! Kulminacyjnym punktem programu była wizyta w pierwszej stolicy Polski – Gnieźnie. Zwiedzanie zaczęliśmy od Wzgórza Lecha, które było świadkiem wizyty Ottona III i koronowania Bolesława Chrobrego na I króla Polski. Kolejno przeszliśmy do wybudowanej na zamówienie pierwszego władcy Polski – Mieszka I, Katedry pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Wojciecha, która została uznana za Pomnik Historii zarządzeniem Prezydenta RP z 8 września 1994 roku. Niezwykłym przeżyciem było zobaczenie słynnych Drzwi Gnieźnieńskich i sarkofagu św. Wojciecha. Podziemia katedry także kryły niezwykłe skarby takie jak choćby miejsce pochówku doskonale znanego nam biskupa alias księcia poetów, Ignacego Krasickiego. Bogate zbiory ujrzeliśmy w Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej, czyli skarbcu katedry. Znajdują się tam najstarsze zabytki w Polsce, m.in. złoty kielich z X w. zwany kielichem Św. Wojciecha. W Gnieźnie naprawdę poczuliśmy, że znajdujemy się nie tylko w Pierwszej Stolicy Polski, ale i w ośrodku polskiego chrześcijaństwa. Tam z historią sprzed ponad 1000 lat obcuje się niemal na każdym kroku.

Trzeci dzień na „Szlaku...” to Poznań, stolica Wielkopolski i ponoć dawniej – przez  zaledwie 7 miesięcy – stolica Polski za panowania Przemysła II. Wiedzieliście? My już wiemy! Zwiedzanie zaczęliśmy od Bazyliki archikatedralnej Świętych Apostołów Piotra i Pawła                       w Poznaniu, czyli w jednym z najstarszych polskich kościołów i najstarszej polskiej katedrze, położonej na Ostrowie Tumskim. Dziś to przede wszystkim nekropolia –  miejsce pochówku pierwszych władców Polski i przypuszczalne miejsce chrztu Mieszka I. Następnie podziwialiśmy gmach Muzeum Narodowego i Bibliotekę Raczyńskich, która w czasach zaborów stanowiła ostoję polskiej oświaty w Poznaniu. Po drodze zobaczyliśmy Pomnik Golema Davida Cernego – zadziwiające dzieło sztuki współczesnej. To też niesamowite w Poznaniu, w którym historia dziejów pradawnych i sztuka współczesna przenikają się na niemal każdym kroku. Poznański rynek przywitał nas hejnałem oraz pokazem koziołków. Bodły się aż 12 razy! Dalsze zwiedzanie historycznego zespołu miasta Traktem Królewsko-Cesarskim (a więc główną trasą turystyczno-kulturową przebiegającą przez Poznań) przywiodło nas do zamku Przemysła. Aktualna odbudowa wczesnośredniowiecznego Zamku Królewskiego w Poznaniu ma zaledwie 7 lat, ale jest wierną rekonstrukcją. To miejsce niezwykłe także dlatego, że było świadkiem hołdu lennego złożonego królowi polskiemu Janowi Olbrachtowi przez wielkiego mistrza krzyżackiego Hansa von Tieffena.

Ach, ta historia… Szlak Piastowski jest nią przesycony. To była fantastyczna wyprawa, z której przywieźliśmy moc niezapomnianych wrażeń i wspomnienie smaku poznańskich rogalów. Dziękujemy za możliwość zrealizowania tego niezwykłego przedsięwzięcia wszystkim tym, którzy się do tego przyczynili – w pierwszej kolejności jednak: Ministerstwu Edukacji Narodowej i Organowi Prowadzącemu, czyli Burmistrzowi Miasta Wisła – Tomaszowi Bujokowi, Dyrektor MZEAS w Wiśle – Barbarze Szalbot, wspaniałym Rodzicom i oczywiście Dyrekcji Szkoły Podstawowej nr 1 w Wiśle. Raz jeszcze pięknie dziękujemy za okazane wsparcie!

Jolanta Leśnik